Ailenin bireysel ve karakter gelişiminde büyük rolü vardır. Bazı insanların olgunlaşmamış ebeveynleri olabilir. Bu ilk başta büyük bir sorun gibi görünmese de yıllar sonra bile davranışlarına yansıyabilir. Nasıl?
Kaynak:
Anne babamız bizi bu dünyada ilk karşılayan kişilerdir. Doğal olarak çocukluğumuzdan itibaren onları örnek alır ve onlarla birlikte büyürüz.
Bazı ebeveynlerimiz diğerlerine göre olgun bireyler olmayabilir. Bu, siz farkında olmasanız bile hayatınızı ve karakterinizi etkileyecektir. Nasıl? İnceleyelim.
1. Olgun ebeveynleri olmayan bireyler, olgunlaşmamış aile bağlarında duygularını kontrol etmeyi öğrenecekleri bir örneğe sahip olmadıkları için duygularını kontrol etmekte zorlanırlar.
2. Zorluklarla karşılaştıklarında başkalarını suçlarlar. Bunu ailelerinden öğrendikleri için asla kendilerinde kusur aramazlar.
3. Ani ruh hali değişimleri yaşarlar. Birdenbire mutlu olduklarını ama birdenbire ağladıklarını görebilirsiniz.
4. Empati kurmakta zorlanırlar. Kendileri normal olmadığı için empati kurmanın kendilerine uygun olmadığını düşünürler. Diğer insanlarla bağ kuramazlar.
5. Duygularını düzenli yaşayamadıkları için bir anda abartılı düşünceler verebilirler. Bu nedenle duygularını ani duygu patlamalarıyla ifade ederler.
6. Mükemmeliyetçilerdir. Olgun bir aileye sahip olmayan bireylerin hayatlarında hataya yer yoktur çünkü onlar küçükken yaptıkları her hatanın cezasını çekerler.
7. Çabuk sinirlenirler çünkü her hata yaptıklarında ailelerinden gördükleri tepkiler onları bitmeye meyilli bir birey yapmıştır.
8. Duygusal yakınlık kurmakta zorlanırlar. Diğer insanların duyguları onlara bir gizem ve gizem dünyası gibi gelir. Akıllarında hep soru işaretleri vardır.
9. Duygularını gerektiği gibi kontrol etme fırsatı bulamadıkları için zihinsel sorunlar yaşamaya daha yatkındırlar.
10. Yoğun bir utanç ve yetersizlik duygusuyla kaplanır. Sıradan olmadıkları için kendilerini suçlarlar ve bu büyük bir utanç duygusuyla yansıtılır.
11. Oburlarının yanında duygularını ifade etmekte zorlanırlar. Karşıdaki kişinin bu durumdan yararlanmaya çalışacağını düşünürler.
12. Travmatik belirtiler gösterirler. Yaşadıkları her şey onlarda iz bırakmıştır.
13. Tüm dünya gözlerinin önünde hissediyor. Küçükken bütün dünyaları aileleridir. Büyüdüklerinde tüm dünya onlara karşıdır.
14. Aksine her istediklerini isterler. İstediklerini alamayınca ağlamaya veya farklı davranmaya başlayabilirler.
15. En kötüsü de hayatlarını değiştirmek için hiçbir şey yapmıyorlar. Oldukça tembeller.
Bütün bunlara rağmen, kendilerini değiştirmeleri, bitmek tükenmek bilmeyen bir yardım ve çaba ile mümkündür. Sadece ilk adımı atmak yolun yarısı olacaktır.
